Donderdag 3 april 2008

Na een heerlijke airco-koele nacht, staat er een zeer uitgebreid ontbijt op ons te wachten. In de overvolle eetzaal zitten we tussen de Masada-mensen: men is of vanmorgen heel vroeg het slangenpad al naar boven gevolgd om de zon te zien opkomen achter de bergen van Moab of men staat in de startblokken om nu te vertrekken. Wij behoren tot die laatste groep.

Zoals te begrijpen, kunnen we helaas niet het slangenpad nemen, maar gaan we met de megagrote kabelbanen naar boven. Ook genieten!

De kinderen zijn onder de indruk van het Masadaverhaal. Ze kunnen zich best voorstellen hoe de Romeinse legioenen hier onderaan deze berg zich gelegerd hadden. De opgravingen op zich zeggen hen niet zoveel, alhoewel Herodes' terrassen hen wel bekoren! Zo'n openluchtbad aan de noordzijde zien zij ook wel zitten.

Helaas is Marc zijn zonnepet vergeten, maar in het Byzantijnse kerkje (jaja, die zijn hier ook al geweest) lag er een geschenk uit de hemel ;-)

We houden ook nog even halt in het badhuis, en vinden het systeem wel heel ingenieus. Tot slot geeft Febe nog even een lecture in de school.

Het is genoeg geweest en we zoeken de kabelbanen weer op, op weg naar het Dode-Zeestrand. Joachim doet heerlijk even een dutje.

Ergens had ik gelezen dat de lucht hier rustgevend zou zijn. En inderdaad, de rest van de middag zijn de kinderen ongelooflijk rustig. Joachim vermaakt zich de hele middag onder de parasol met 2 autootjes en een paar steentjes. Af en toe spelen zijn zussen even met hem, maar we horen niets.

De zussen gaan natuurlijk drijven! "Hoe moet je dan zwemmen?", vragen ze zich af. Het is inderdaad even wennen, maar al snel drijven ze daar. Er worden foto's gemaakt, gefilmd, zoutkristallen gezocht, goed afgedoucht, een modderbad genomen en weer afgedoucht. De middag vliegt in alle rust voorbij.

Helaas zijn de eetmogelijkheden hier beperkt, we moeten genoegen nemen met een Burger King voordat we ons richting jeugdherberg begeven. Voldaan en in alle rust liggen we al heerlijk snel tussen de lakens.

Woensdag 2 april 2008

Vandaag verlaten we Jeruzalem om richting Dode Zee te gaan. Inmiddels zijn we goed ervaren in het opnieuw inpakken en verkassen en heel vlotjes maken we ons dan ook klaar.

We vinden het jammer afscheid te moeten nemen van Jeruzalem, maar zien toch ook wel heel erg uit naar het bezoek aan de Dode Zee en haar omgeving. We doen nog even wat supermarkt-inkopen voordat we Jeruzalem verlaten en rijden dan al snel de Judeawoestijn in. Het eerste stuk kennen we nog van vorige week, alleen dalen we nu af en slaan we rechtsaf richting Dode Zee. Voor vandaag staat er alleen een wandeling in Ein Gedi gepland.

Vol enthousiasme starten we onze wandeling in dit natuurgebied waar David zich schuilhield voor koning Saul. Met veel oooh's en wow's wandelen we hier rond. Schitterend!!! Magnifiek!!! We bezoeken de drie watervallen en nemen een duik in het frisse water.

Onderweg komen we diverse dieren tegen. O.a. de dieren uit Psalm 104:18, de steenbokken en klipdassen. De klipdassen hebben zelfs jongen.

De steenbokken naderen wel vervaarlijk dicht onze auto!

Na een heerlijke dag rijden we naar onze jeugdherberg aan de voet van Massada. De marmeren stenen vloeren doen ons meer aan een luxehotel denken en eerlijk gezegd zien de kamers er ook goed uit. Onze avondmaaltijd bestaat vandaag uit een uitgebreide picknick op het dakterras met zicht op de Dode Zee waarop het licht van de ondergaande zon schijnt.

Dinsdag 1 april 2008

Vandaag staat er een vrij ontspannen dagje gepland: we gaan een bezoek brengen aan de Biblical Zoo. We zien ernaar uit, want we hebben er goede dingen over gehoord. Op de eerste dinsdag van de maand verzamelen zich hier ook de Israëlische homeschoolers en we hebben met hen afgesproken in de speeltuin.

Al zoekend en ons vergapend aan de uitgebreidheid van Jeruzalem vinden we de Zoo gesitueerd in Zuid-Jeruzalem. Het domein grenst aan de groene lijn en in de verte zien we het checkpoint liggen. De parking is zo goed als leeg en op deze doordeweekse dag zijn er inderdaad maar weinig bezoekers. We hebben de kooien en hokken voor ons alleen!

Joachim staat te genieten bij het pinquïnhok. Ze zijn te leen uit de Rotterdamse dierentuin, dus we kunnen ze vast nog eens terugzien. De tuin op zich is ook heel mooi aangelegd en we vinden diverse bomen terug die we kennen uit onze bijbelverhalen. Judaspenning, Christusdoorn, een granaatappelboom met schitterende, vuurrode bloesems. Ook ontdekken we een olijfboom waarop duidelijk een aantal nieuwe takken geënt zijn. Het mooie beeld dat Paulus in Romeinen 11 schetst, zien we hier voor ogen.

We wandelen over de paden en genieten van de heuvels rondom ons. We ontdekken overal de irrigatieslangen en proberen de kinderen te laten beseffen dat het hier groeit en bloeit dankzij dit ingenieuze systeem.

Het Bijbelse in de naamgeving van de Zoo heeft betrekking op het feit dat alle dieren die hier wonen tijdens de Bijbelse tijden in deze streken hun verblijfplaats hadden. Zo zien we ook beren en leeuwen. De kinderen zijn verbaasd dat deze in Israël woonden, maar al snel kunnen ze een aantal verhalen opnoemen waarin ze voorkomen. Simson, David en bij de profeet Elisa. Bij elk hok ontdekken we een bordje met bijbelteksten. Inspirerend en ophelderend!

We genieten van de gespierdheid en waakzaamheid van de letterlijke leeuw van Juda.

En we vergapen ons aan de mooie horens van de ibexen, gazelles en oryxen. Mooie sjofars in overvloed hier!

In de uiterste hoek ontdekken we een Ark, met een educatieve functie. De kinderen kunnen daar diverse computerspelletjes spelen en hun dierenkennis testen.

Het loopt al tegen het middaguur en we begeven ons richting speeltuin waar we al snel een groep ouders met kinderen ontdekken: ongetwijfeld de thuisonderwijzers. De kinderen zijn al snel aan het spelen op de zeer creatieve speeltoestellen. Febe ontdekt zo waar weer Nederlandstalige kindjes! Wij babbelen wat met de Israëlische thuisonderwijzers, die allemaal Amerikaan blijken te zijn en grotendeels in het Engels hun kinderen onderrichten. Echte Sabra's die thuisonderwijzen blijken zeer dun gezaaid te zijn. Thuisonderwijs past ten eerste helemaal niet bij de Israëlische society. Verder is het wettelijke gezien wel mogelijk, maar het wordt op alle mogelijke manieren tegengewerkt.

Eclectic homeschooling en unschooling lijken het meest populair, een gestructureerd programma wordt door bijna niemand gevolgd. Van thuisonderwijs en het wonen in Israël drijft ons gesprek naar kosher eten. Ik geniet van hun vegetarische lunchideeën en doe zo weer veel inspiratie op. Marc vind dit laatste deel minder interessant en is dan ook met de enige TO-papa met zijn TO-tieners in een politiek getint gesprek verzeild geraakt. België met zijn verschillende gemeenschappen wordt toch wel als een voorbeeld gezien voor een soort tweestaten-oplossing voor Israël. Tja, of dat hier nu zo goed werkt...?

Rond een uur of vier willen we er echt vandoor. We moeten nog even de stad in voor een aantal cadeautjes en worden om 19.00 op onze dinerafspraak bij Esther en haar gezin verwacht. Dat wordt nog haasten gezien het Jeruzalemse spitsuurverkeer. Naast de leuke cadeautjes die we aanschaffen, kan Marc de verleiding niet weerstaan en schaft hij zichzelf een sjofar aan. Hij haalt er wonderwel mooie klanken uit.

Na ons shoppen rijden we richting Ramot. Het doet mijn hart weer sneller kloppen, hier liggen zoveel goede herinneringen van al weer bijna 20 jaar geleden. Met veel enthousiasme worden we bij de Lapians binnengehaald. De kinderen voelen zich direct op hun gemak. Klets, klets, klets, wat een geklets. Voordat Naama vertrekt nog even snel een foto. De vorige keer had ik haar niet gezien, dus het is al vele, vele jaren geleden dat ik met deze meid spelletjes deed en uitstapjes maakte. Wat een mooie jonge vrouw is ze geworden! (NB Zie je achter ons die mooie Engelse buffetkast? Het was altijd mijn droom, lijkt de onze er niet een beetje op? Waar de antiekmarkt in Tongeren al niet goed voor is!)

Aan tafel worden we heerlijk verwend. Esther is verbaasd over de hoeveelheid kennis die de kinderen van het Jodendom hebben. Volgens haar kennen vele reguliere Joden minder van het Jodendom en haar gebruiken. Haar lessen aan toekomstige juffen en meesters van openbare scholen, die daar het Jodendom moeten gaan onderwijzen, bezorgen haar regelmatig kippenvel en veel grijze haren. We delen veel over elkaars manier van geloven en de uren strijken voorbij. Nog een laatste foto en we moeten echt vertrekken naar onze B&B.

Maandag 31 maart 2008

Al meer dan de helft van onze reis zit erop. We genieten elke ochtend van onze heerlijke Israëlische ontbijtjes. In ons Jeruzalemse B&B krijgen we elke ochtend een heerlijke, superfijn gesneden fruitsalade. We eten elk ons kommetje helemaal leeg. Ook de sandwichen die voor ons worden klaargemaakt, zijn niet te versmaden. Heerlijk met tomaten, soort mozzarellakaas en olijven. Met een volle maag gaan we zo elke dag op stap. Vandaag gaan we op de muren van Jeruzalem wandelen. We beklimmen ze bij de Jaffapoort en willen zo naar de leeuwenpoort wandelen. Ongeveer de halve stad om. De totale omtrek van de muur schijnt zo'n 4 km te zijn. De gemiddelde hoogte is 12 meter.

We moeten goed opletten: veel ongelijke stenen, steile trappetjes die hoogteverschillen overbruggen, gammele hekjes aan de zijkant. Maar de kinderen zijn moedig en stappen goed mee. Het is verder dan we gedacht hadden. We zijn een lange tijd op de muur omdat we ook steeds even tussen de kantelen door willen kijken!

Het eerste deel lopen we vooral langs de christelijke wijk en zien we beneden ons een aantal schooltjes waar de kinderen allemaal mooi in uniform schoollopen. Na de Damascuspoort lopen we om de moslimwijk heen en na de nonnen zien we hier vooral de gesluierde moslimdames en meisjes lopen. En natuurlijk ook de naar het schijnt altijd ruziënde arabische jongetjes.

Bij de Leeuwenpoort - die tegenover de Olijfberg ligt- verlaten we de muren en vooral de kinderen zijn bekaf. Even een rustpauze. Deze poort wordt ook wel Stefanuspoort genoemd omdat hier in de buurt Stefanus gestenigd is. Met grote ogen kijken we hoe links van de poort een auto een trap van ongeveer 10 treden oprijdt.

Hierna dalen we het dal in om aan de overkant aan de voet van de Olijfberg Gethsemane te bezoeken. Helaas sluiten ze net, maar we mogen nog een foto maken van de naar zeggen 2000 jaar oude olijfbomen.

De mensen van de monastery aan de overkant van het weggetje zijn zo vriendelijk ons even in hun privétuin binnen te laten. Zo kunnen we even rondwandelen in een tuin met olijfbomen en eraan denken hoe Jezus hier ongeveer gebeden heeft. Hier in de buurt werd Hij gevangengenomen.

De dichtgemetselde Gouden Poort, die vanaf hier goed te zien is, maakt grote indruk, maar Febe haalt haar schouders op en zegt: "Pooh, wanneer Jezus door die poort binnen wil, lukt het Hem toch wel, dom hoor".

We wandelen terug de stad in en lopen een gedeelte van de Via Dolorosa. De statiën slaan we maar over, die traditie vinden we niet zo belangrijk. We genieten van de heerlijke winkeltjes en kunnen het niet nalaten een van de mooie shops met Armeens aardewerk binnen te gaan. Altijd goed voor souvenirs.

Al souvenir-shoppend wandelen we naar de Klaagmuur. We genieten daar nogmaals van de sfeer. Nu bij daglicht en we mogen foto's maken. De vrouwelijke helft van de familie mengt zich onder de biddende vrouwen aan de rechtse (kleine) helft van de muur en het mannelijke deel begeeft zich met kippa op naar het linkse deel. Joachim houdt niet van die scheiding en is dan ook zeer verheugd over het tussenscherm heen zijn geliefde zussen en moeder te ontdekken.

Via de Armeense wijk lopen we naar ChristChurch, want we hebben daar om 17.00 uur afgesproken met achterneef Jonathan. Tevens ontmoeten we daar het Nederlands-Vlaamse gezin dat ook met ons op het vliegtuig zat, en hetzelfde plan had als ons: samen met de kinderen Israël doorkruisen.

Met Jonathan brengen we de avond door in een Jeruzalems restaurant waar we gezellig met elkaar eten en ook nog weer heel wat te weten komen over het leven in Israël.

Zondag 30 maart 2008

Vandaag staat een uitstap naar Mini-Israël gepland. Een soort Mini-Europe zoals in Brussel. Uit de informatiefolder blijkt dat dit project geïnspireerd werd door het Nederlandse Madorudam. Zo doen we heel Israël in een uurtje. De kinderen ontdekken plaatsen waar we inmiddels al geweest zijn, het mini-vliegveld kan vooral op hun belangstelling rekenen.

Voor Joachim is de verleiding soms te groot: hij wil zo graag spelen met de autootjes en de traktortjes op de kibboetsiem!

Skiën op de Hermon is ook wel heel leuk! Net echt, hé!

Op de terugweg naar Jeruzalem kiezen we een mooie route binnendoor. Via Beit Shemesh rijden we langs een hele mooie route dwars door de bergen naar Ein Kerem. Het gaat er vooral op het einde nogal draaierig aan toe zodat we allemaal een beetje wagenziek worden. We zijn blij wanneer we Ein Kerem bereikt hebben, een schitterend plaatsje midden in de bergen rondom Jeruzalem. Volgens de traditie de plaats waar Zacharias en Elizabeth woonden en Johannes de Doper geboren is. Kun je je voorstellen dat Maria van Nazareth naar hier gelopen is? Wij niet, want het was best een eind rijden met de auto van Nazareth/Galilea naar hier.

's Middags gaan we naar het Israëlmuseum, helaas is de gewone collectie gesloten wegens verbouwing. Toch is het de moeite waard, alleen al om de Dode Zeerollen in de Shrine of the Book. De (kopies van) rollen liggen hier heel mooi uitgestald. Meer dan 2000 jaar oud en zo goed bewaard gebleven. We zijn onder de indruk en een lesje betrouwbaarheid van het Woord van God, of hoe God zijn Woord bewaard, maakt in deze omgeving dan ook grote indruk.

Het model van Jeruzalem uit de tijd van de tweede tempel, oftewel uit de tijd van Jezus, heeft inmiddels ook een plaatsje gevonden in dit museum. Het is zo de moeite waard. Hier zien we hoe de tempel ligt, en hoe groot-ie wel niet was in vergelijking met de woonwijken. We ontdekken waar de burcht Antonia lag. Het waait wel heel erg hard, Joachim vindt het echt niet meer leuk, dus al snel besluiten om naar binnen te gaan. We nemen toch nog even een kijkje bij de tijdelijke tentoonstelling "Looking for owners". Dit zijn werken die de Nazi's indertijd in Frankrijk van Joodse mensen hebben gestolen en nog altijd probeert Frankrijk deze werken aan de rechtmatige eigenaars terug te bezorgen. Zo stuiten we op werken van

Cézanne, Monet, Degas, Chagall, Pieter de Hooch, etc. We genieten vooral van een schilderij van de Vlaamse schilder Michael Sweerts, 1624–1664, Woman Picking Lice from a Child’s Head. De kinderen hebben hier nog herinnering aan uit het verleden.

Om de hoek van het Israelmuseum ligt de Knesset met de grote Menorah ervoor. Daar gaan we ook even langs. Het is volop bedrijvigheid van politie en beveiliging. De helicopters scheren laag over ons hoofd en later begrijpen we ook waarom: C. Rice scheurde voorbij.